Fasnacht 23: «Miir Sinn doo!
Elegant und stilvoll markieren wir unser Gebiet, wir sind die Grandbaleeser und wir lassen uns nicht unterkriegen. Pandemie, Energiekrise, grössenwahnsinnige Präsidenten und Despoten, Klimawandel – um uns brennt die Welt, doch wir haben uns gefunden, zu einer neuen Clique geformt und erheben nun Anspruch auf unseren rechtmässigen Teil vom Fasnachtskuchen.
MIIR SINN DOO! Wir sind gekommen um zu bleiben.
Zeedel lesen
Miir sinn doo und wänn jetz unser Stigg vom Kueche.
Miir sinn d Grandbaleeser. Uns muesch nit lang sueche,
Uns gseesch vo wytem – Uelikopf und en eedel Gwand,
Miir flaniere und stolziere, schygg und elegant
Dur s ganze Baasel, egal ob s Groosse oder s Glaine,
Miir sinn uf baide Syte vo däm Bach dehaime.
Doorum wänn miir is nit mit glaine Stigg begniege,
Miir wänn meegligst vyyl vom Faasnachtskueche griege.
Und doo miir alli wisse, in dr hittig Zyt
Kunnsch ooni iberdryybe lut blagiere nit so wyt.
Das waiss und macht dr hinderletschti Bopulischt:
Mit gnueg Woluume glaubt me jeede no so groosse Mischt.
Denn s Naarativ bestimmt dr lytschti Naar.
Also brogglamiere miir jetz glipp und glaar:
Miir sinn doo und lenn is nimm verdryybe,
Denn miir sinn schlicht und aifach koo zem blyybe.
«Was isch denn daas jetz fir e Glygge?» kennt me maine.
«Wäär isch das iberhaupt? Die kennt jo kaine!»
Dr Grund fir daas liggt nadyyrlig uf dr Hand.
Joo, unsere Namme isch nooni Baaselwyt bekannt.
Aber kain vo uns isch Gweeryystiiger oder Debytant.
Denn us dr Äsche vo zwai Glygge isch e neii gstiige,
Zämme iiber nyynzig Joor Erfaarig sinn is bliibe.
Im Zwanzigachzää isch die iniziaali Zindig.
Drey Joor schnuppere und blaane, denne d Grindig
Im Zwanzigzwanzig – S wäär alles z Faade gschlaage,
Doch denn schiggt s Schiggsaal mit’re Faadegraade
Unsere Blaan vom erschte groosse Uffdritt baade.
E digge Strich dur d Rächnig wäg’ däm Wyyrus,
Soone glaine Steerefriid, het e soone groosse Yyfluss.
S isch unbischryyblig, wie miir Faasnächtler lyyde.
Aber d Grandbaleeser sinn jetz doo und koo zem blyybe.
Ändlig! Sooviel Wasser isch beraits dr Ryy ab.
Fascht hätte miir gaar unser Rächt uf Faasnacht yyglaggt.
Zem Gligg isch das jetz umme, bald wird wiider yygstande.
Zwoor bestoot no allewyyl e Ryysikoo sich eppis yyzfange,
Doch das isch is Wuurscht, wills uns wäärli länggt.
S isch e Schelm, wo sich debii jetz Beeses dänggt.
Schliesslig isch dr Loggdaun duure und au d Massgepflicht,
Abstand- und Hygieenereegle – alles Gschicht.
D Mentsche streeme wiider us de letschte Ritze.
Ändlig wiider lääbe, duureschnuufe, zämme sitze.
S Ässe nit zem Mitnää, sondern in dr Baiz uf Däller.
S pfyfft und drummlet heerlig us de Glyggekäller.
Alles fascht wie voorhäär, s miessti aigedlig grad länge,
Aifach nimm draa dängge, zem s Draama scheen verdränge.
Miir mechte kaim unneetig Salz in d Wunde ryybe,
Doch au dä Wyyrus isch no doo und wirds au blyybe.